Kültür ya da kültürlenme?
Özet Görüntüleme: 179 / PDF İndirme: 81
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.12530307Anahtar Kelimeler:
Klasik metin, ortak kültür, yüksek kültür, paideion, kültürlenme, varoluşsal göstergebilimÖzet
Bu makale, Batı yüksek kültürünü temsil eden sözde klasik metinlerin yaygın ya da popüler kültüre karşıtlığı sorununu ele almaktadır. İngiliz kültürel çalışmaları popüler kültürün her yerde marjinal olduğunu, yüksek kültürün ise baskın olduğunu iddia etmiştir. Onlara göre kültür antropolojik anlamda basitçe her gün ne yaptığımız ve nasıl yaşadığımızdı. Bununla birlikte, kültürün bir amaç, yöneldiğimiz ve eğitim yoluyla ulaşmaya çalıştığımız bir ideal olduğuna dair başka bir görüş daha vardır. Bu Yunanca paideion fikri ya da Almanca Bildung kavramıdır. Roger Scruton, ‘şimdiye kadar düşünülmüş ve söylenmiş olanın en iyisi’ olan yüksek kültürün ayrımını yapmıştır. Makale, sezgisel bir temel olarak Platon, Cicero ve Seneca’dan Descartes, Kant, Hegel, Goethe, Kierkegaard, Georges Sand, Proust, Sartre ve Hannah Arendt'e kadar bu görüşü temsil eden ifadelerden oluşan bir paradigma sunmaktadır. Bugünlerde her şeyi ‘kanondan arındırmak’ moda oldu ancak öncelikle kanonun kendisi hakkında daha fazla bilgi sahibi olmamız gerekiyor.
Referanslar
Adler, G. (1911). Der Stil in der Musik (Vol. 1). Breitkopf & Härtel.
Barthes, R. (2010). Mythologies. (Jacqueline Guittard, Ed.). Seuil.
Bourdieu, P. (1979). Distinction. A Social Critique of the judgment of taste. Routledge.
Cage, J. (1981). For the Birds, John Cage in conversation with Daniel Charles. Marion Boyars.
Calvino, I. (1991/1993). Perché leggere i classici/ Why Read the Classics? Martin McLaughlin Publisher.
Cicero (1967). Vanhuudesta, ystävyydestä, velvollisuuksista. Suomentanut Marja Itkonen-Kaila. WSOY.
Danesi, M. (2008). Popular Culture. Introductory perspectives. The R&L Series in Mass Communication. Rowman and Littlefield Publishers.
Eco, U. (1971). Den frånvarande strukturen. Introduktion till den semiotiska forskningen. Bo Cavefors Bokförlag.
Einstein, A. (1976 [1951]). The Greatness in Music. DaCapo Paperback Press.
Hatten, R. S. (1994). Musical Meaning. Markedness, Correlation, and Interpretation. Indiana University Press.
Hatten, R. S. (2004). Interpreting Musical Gestures, Topics, and Tropes. Indiana University Press.
Jankélévitch, V. (1961). La musique et l'ineffable. Armand Colin.
Kristeva, J. (1988). Etrangers à nous-mêmes. Fayard.
La Bruyère (1958). Luonnekuvia eli tämän vuosisadan tapoja. (Les caractères ou les moeurs de ce siècle). (J. A. Hollo, Trans.). Werner Söderström Osakeyhtiö.
Lidov, D. (1980). Musical structure and musical signification. (Working paper) Victoria University, Toronto Semiotic Circle.
Lotman, Y. M. (2001). Universe of the mind. A semiotic theory of culture. Introduction by Umberto Eco. I. B. Tauris.
Marcel, G. (1927). Journal métaphysique. Gallimard.
Montesquieu (1919/1721). Persialaisia kirjeitä, (Lettres persannes). (J. V. Lehtonen, Trans.). Kariston Klassinen kirjasto 10. Arvi A. Karisto Osakeyhtiö.
Nietzsche, F. (1964). Die Geburt der Tragoedie aus dem Geiste der Musik. Sämtliche Werke in zwölf Bänden, Band I. Stuttgart
Parland, O. (1966). Muuttumisia. Romaani. Werner Söderström Osakeyhtiö.
Proust, M. (1982). Lukemisesta, Esipuhe John Ruskinin teokseen 'Kuninkaitten aarteet' [On the reading, preface to John Ruskin's Tresors of Kings]. (Anna Louhivuori, Trans.). Synteesi, 1, 36.
Rosato, P. (2013). The Organic Principle in Music Analysis. Acta semiotica fennica XLII. Approaches to Musical Semiotics16. Semiotic Society of Finland.
Rosen, C. (1997). The Classical Style: Haydn, Mozart, Beethoven. Expanded Edition with Compact Disc. W.W. Norton & Company.
Ruskin, J. (1918/1985). Kuninkaitten aarteet. Karisto
Ruskin, J. (1987/1843-1873). Modern Painters. (David Barrie, Ed.). André Deutsch.
Ryan, M. (2010). Cultural Studies. A Practical Introduction. Wiley-Blackwell
Scruton, R. (1997). The Aesthetics of Music. Clarendon.
Scruton, R. (2000). Modern Culture. Continuum.
Seneca (1964). Tutkielmia ja kirjeitä. Suomentanut J.A. Hollo. Werner Söderström Osakeyhtiö.
Tarasti, E. (2000). Existential Semiotics. Indiana University Press.
Tarasti, E. (2015). Sein und Schein. Explorations in Existential Semiotics. Mouton de Gruyter.
Tarasti, E. (Ed.). (2022). Transcending Signs. Mouton de Gruyter.
Vassilev, C. (2023). Methodological Foundations of Eero Tarasti's Musical Semiotics. Acta semiotica fennica LVIII, The Semiotic Society of Finland.
von Goethe, J. W. (s. d.) Tarua ja totta (Dichtung und Wahrheit). Valitut teokset (Selected works) III. (J. A. Hollo, Trans.). Otava.
Weingartner, F. (1906). On the performance of Beethoven's symphonies. Edwin F. Kalmus.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 TAMGA-Türkiye Göstergebilim Araştırmaları Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.